ΘΕΜΑ : « Επιπτώσεις του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013-2016, στους θεσμοθετημένους οικονομικούς πόρους και στις θεμελιωμένες εργασιακές σχέσεις των υπαλλήλων της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας».
Το Μνημόνιο και οι προβλέψεις του δεν μπήκε στη ζωή μας προχθές. Μπήκε πριν από τρία σχεδόν χρόνια βίαια, σε μια περίοδο που η Χώρα, δεν είχε κανένα λόγο να θέσει εαυτόν έκθετο και ανυπεράσπιστο ενώπιον της διεθνούς κοινής γνώμης, των εταίρων μας αλλά και των κερδοσκόπων. Ωστόσο, η πολιτική βούληση της εποχής άνοιξε διάπλατα το δρόμο του ΔΝΤ και του Μνημονίου που έφερε μαζί του. Ο ιστορικός του μέλλοντος και ίσως κάποιο Δικαστήριο στο πιο εγγύς μέλλον ίσως αποδώσει ευθύνες. Δεν είμαστε εδώ όμως γι’ αυτό σήμερα. Είμαστε εδώ , συνεπεία έκτακτης σύγκλησης του ΠΣ με θέμα τις επιπτώσεις του Μνημονίου 3 στους πόρους της τοπικής μας αυτοδιοίκησης και στο ζήτημα των εργαζομένων. Δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει την σκληρότητα των νέων μέτρων, ούτε να αδιαφορήσει μπροστά στο δράμα που βιώνουν οι εργαζόμενοι της τοπικής αυτοδιοίκησης με την αβεβαιότητα στην οποία έχει περιέλθει η εργασία τους. Ωστόσο, είναι αν μη τι άλλο υποκριτικό να συμπεριφέρεται η Περιφέρεια σαν μόλις να ανακάλυψε την σφοδρότητα και την ένταση των μέτρων του Μνημονίου, μέτρων που σαν κατευθύνσεις είχαν ήδη συμφωνηθεί από το Μνημόνιο 1. Δεν μπορούμε να ασκούμε πολιτική «ποιώντας την νήσσαν» για ό,τι μέχρι σήμερα έχει συμβεί. Δεν μπορούμε παράλληλα να λειτουργούμε και να συμπεριφερόμαστε σαν το χειρότερο είδος συντεχνίας, όταν διαμαρτυρόμαστε μόνο όταν μας «πειράζουν», γιατί όταν ξεκίνησε η όλη ιστορία και η περιπέτεια της Χώρας κανείς δεν μπορεί να μας καταμαρτυρήσει την αγωνιστικότητα που τώρα επιχειρούμε να επιδείξουμε. Πρέπει γι’ αυτό να είμαστε για μια φορά ειλικρινής πρώτα με τους εαυτούς μας και έπειτα με τους πολίτες της Περιφέρειας και τους εργαζόμενους. Ως ζήτημα αρχής λοιπόν, θα πρέπει να αναγνωρίσει η Περιφερειακή Αρχή την αργοπορία της να αντιληφθεί το πού πήγαινε το πράγμα και να αναλάβει τις ευθύνες της. Θα πρέπει ακόμη να παραδεχθεί την έλλειψη πρόνοιας στην επίλυση των προβλημάτων που έρχονταν και να μην ρίχνουμε τώρα το ανάθεμα στο κακό Μνημόνιο που πλην άλλων είναι μονόδρομος. Πρέπει να δούμε όλοι μας τις ευθύνες μας για να δικαιούμαστε και νομιμοποιούμαστε ηθικά να ζητάμε ευθύνες από άλλους , οι οποίες σαφώς υπάρχουν και είναι μεγαλύτερες από τις δικές μας. Όμως, σήμερα δεν πρέπει να αντιδράσουμε απλά με μια διαμαρτυρία, με ψηφίσματα και με κινητοποιήσεις που όχι μόνο είναι καταδικασμένες ως αναποτελεσματικές αλλά βλάπτουν και τον πολίτη που σήμερα στενάζει υπό το βάρος των οικονομικών του δυσκολιών. Οφείλουμε να αντιληφθούμε τον ρόλο μας ως αυτοδιοίκηση και να λειτουργήσουμε πέρα και πάνω από τα όρια που έχουμε συνηθίσει. Η δυνατότητές μας ξεπερνούν τον διαχειριστικό χαρακτήρα που έως τώρα είχε η τοπική αυτοδιοίκηση. Όμως κάτι έλειπε έως τώρα. Η φαντασία. Το στοιχείο αυτό της δημιουργικότητας που το έχει καταπιεί η γραφειοκρατία και συνήθεια της διαχείρισης. Η ευκολία της πεπατημένης . Το σύνθημα «η φαντασία στην εξουσία» είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ. Ελπίζω η Περιφερειακή Αρχή να αντιληφθεί έγκαιρα τα λάθη της, να κάνει την ειλικρινή αυτοκριτική της (ας μην την δημοσιοποιήσει για πολιτικούς και ευνόητους λόγους) αλλά και να αλλάξει σελίδα και να αποδείξει ότι στα δύσκολα πετύχει για το καλό όλων των πολιτών. Παρόλα αυτά, μια έκτακτη σύγκληση ΠΣ όπως το σημερινό, δεν δημιουργεί ελπίδες για κάτι τέτοιο αλλά δείχνει ότι συνεχίζουμε να πορευόμαστε στον ίδιο παλιό ρυθμό. Ένα ρυθμό που μας καθιστά είτε βαλβίδα αποσυμπίεσης της κοινωνικής έντασης είτε έρμαιο πολιτικών σκοπιμοτήτων που επιδιώκουν το μπάχαλο. Σε ένα τέτοιο ρόλο δεν επιθυμώ να είμαι συμμέτοχος.
Με εκτίμηση
Νεκτάριος Αθ. Φαρμάκης
Δικηγόρος
Περιφερειακός Σύμβουλος Π.Δ.Ε
Π.Ε Αιτ/νίας
